القای تحمل تنش خشکی در دو رقم گندم نان (Triticum aestivum L.) توسط دو سویهStreptomyces spp.

تارا موقر حسنی (مقطع کارشناسی ارشد فیزیولوژی گیاهی)

اساتید راهنما: جناب آقای دکتر وحید نیکنام- جناب آقای دکتر جواد حامدی

برای گیاهان، شرایط رشدی ایده‌آل می‌تواند به صورت شرایطی تعریف شود که به گیاه امکان می‌دهد تا به حداکثر پتانسیل رشد خود دست یابد. گیاهان در طول رشد و نمو تحت شرایط طبیعی و کشاورزی در معرض تنش‌های محیطی متفاوتی مانند خشکی، حرارت، شوری، سرما و حشرات قرار می‌گیرند. در این میان، خشکی یکی از شدیدترین تنش‌های محیطی است که بر باردهی گیاهان مؤثر است. گندم نان (Triticum aestivum) یکی از محصولات اصلی غلات است که اهمیت ویژه­ای در تغذیه­ی بشر و مبارزه با گرسنگی دارد و دمای بالا و تنش آبی معمولاً رشد گیاه و بازده محصول را کاهش می­دهد. روش‌های متفاوتی برای القای مقاومت در برابر تنش خشکی وجود دارد که یکی از این روش‌ها استفاده از کودهای زیستی و باکتریایی برای تحمل تنش خشکی است. در این پروژه، پیش‌تیمار باکتریایی از سویه‌های streptomyces spp.  شامل UTMC 2482 و UTMC 3136 استفاده شد. بذرهای گندم پیش از کاشت در محلول پیش‌تیمار قرار گرفتند. این باکتری‌ها با تشکیل اسپور و نشان دادن ویژگی‌های مشترک باکتریایی- قارچی لایه‌ای اطراف بذرهای گندم تشکیل می‌دهند. استفاده از این باکتری‌ها موجب کاهش آسیب اکسیداتیو، افزایش اسمولیت‌های سازگار مانند پرولین و قندهای محلول و القای سیستم دفاعی پاداکسایشی آنزیمی مانند سوپراکسیددیسموتاز و پراکسیداز می‌شود که مجموع این فرایندها موجب القای تحمل تنش خشکی در برابر تنش‌های گیاهی و بهبود بازده گیاهی خواهد شد.